Τίτλος

Ο τιτλος αυτου του blog ειναι αρκετα γενικός ωστόσο μπορεί κάλλιστα να πάρει μια πιο εξειδικευμένη μορφή αν αναλογιστούμε πώς στη χώρα μας και αέρηδες έχουμε αλλά και ύδατα πολλά, που μας έχουν πάρει και μας σηκώσει. Ποιοι είναι οι άνεμοι και ποιοί τα ύδατα; Θα 'λεγα πως μάλλον είναι όλοι αυτοι που σφετερίζονται εδώ και πολλές δεκαετίες το δημόσιο πλούτο. Ολοι αυτοί που έχουν εξανεμίσει τις τόσες πολλές εισφορές μας, όλοι αυτοί που κάθε φορα με την υπόσχεση μιας καλύτερης ζωης δίνουν το παράγγλεμα ''σφίξτε κι 'άλλο το ζωνάρι''. Τα προβλήματα χίλια μύρια και ακόμη έπονται ακόμη περισσότερα κ όλα αυτα επειδη δεν υπαρχει η πολιτική πυγμή να εφαρμοσθούν οι νόμοι αλλα κ τα μέτρα που θα επιφέρουν την βέλτιστη διαχείριση του πλούτου αλλα και του δυναμικού της χώρας. Δυστυχώς η δημοκρατία δεν υφίσταται και ζούμε μέσα σε μια ''εκδημοκρατικευμένη'' αναρχία. Καθημερινά είμαστε αναγκασμένοι να ανεχόμαστε την αξεσιά, την έλλειψη κουλτούρας όλων αυτών που το παίζουν μεγαλο-έλληνες προγονόπληκτοι. Οι πρόγονοι μας σαφως ήταν άξιοι αλλα εμεις δε τους φτάνουμε ούε στο χιλιοστό. Το ερώτημα είναι τι πρέπει να γίνει, πώς πρεπει να αντιδράσουμε; Ειναι δυνατόν να αλλάξουν τα πράγματα προς όφελος όλων; Υπάρχουν λύσεις τωρα που φτάσαμε στο αδιέξοδο; Και ποιες είναι αυτές; Μήπως ο ατελείωτος δανεισμός; Μήπως το να σκύβουμε το κεφάλι σε κάθε πρόκληση; Μήπως να τα δεχόμαστε όλα a priori και ασχολίαστα; Προσωπικά έχω αγανακτήσει και αυτο που με εκνευρίζει ακομη περισσότερο είναι το γεγονός πω αισθάνομαι έρμαιο των ανέμων και υδάτων που ορμητικά φυσούνκαι παρασύρουν τα πάντα και τους πάντες στο πέρασμα τους, εκτός όμως αυτών των προνομιούχων, αυτών που κανείς δεν ακουμπά κ ούτε πρόκειται να ακουμπήσει ποτέ.
Σας καλώ λοιπόν να μοιραστείτε μαζί μου τις απόψεις σας για ένα καλύτερο αύριο. Να δώσουμε κάποιες λύσεις και ίσως κάπου κάπως κάποτε να μπορέσουμε να ακουστούμε. Ποιός ξέρει; Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!